Νότα Κυμοθόη Αξίες Ποίηση Αφιερωμένο στους Πανέλληνες! Δε βρίσκονται όλες στις γραφές... Βρίσκονται στα δεσμά αίματος Στις ιστορίες του καθενός Στα κρυφά και ταπεινά βλέμματα Στα κουρασμένα χέρια που αγωνίζονται τίμια Στα σώματα που αγρυπνούν στο καθήκον Στο πάθος της προσφοράς Στην αγκαλιά της αγάπης... Στην άδολη φιλία... Μέσα στα μάτια είναι των ανθρώπων Που είδαν στον άλλον τον εαυτό τους Κρύβονται πολλές αξίες... Όπως αυτές, οπού ο καλλιτέχνης λαξεύει μια πέτρα Ζωγραφίζει σ' ένα μουσαμά Σκαλίζει σ' ένα ξύλο... Γράφει σε μια επιφάνεια Σαν εκείνες, οπού ο συνθέτης δημιουργεί Και δένει με μουσική τους ήχους Και ζωντανεύει τις λέξεις και τους φθόγγους Και γίνονται θαύμα... Οι λέξεις οπού ήταν δεσμοί Οι λέξεις οπού ήταν οικογένεια Οι λέξεις οπού ήταν σύνδεσμοι Οι λέξεις οπού δε σβήνονται από θάνατο ... Υπάρχουν στους ήχους της γλώσσας Αυτής, οπού στάζει νέκταρ Έστω σε μια απλή "καλημέρα" Όταν μέσα στην ερημιά του πλήθους Συναντήσεις έναν συγγενή σου... Συναντήσεις ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο... Ιερή στιγμή ανθρωπιάς Να μπορείς να δεις τον άλλον κατάματα Και ν' αντέξεις το βλέμμα του! Όταν στην αυλή οπού μεγάλωσες συναντάς αδερφό κι αισθάνεται αίμα σου Όταν ο συγγενής στο συγγενή είναι άνθρωπος Όταν ο γείτονας δεν γυρεύει τη θλίψη σου... Εκεί, οπού ο συγχωριανός σου δε σε βλάπτει Εκεί, οπού ο πατριώτης είναι φίλος Εκεί, οπού οι άνθρωποι είναι Άνθρωποι... Υπάρχουν αξίες οπού δε λέγονται Μήτε διαγράφονται απ' το "εγώ" και την όποια ανοησία κάποιων... Το φιλότιμο, ας πούμε και η ευγνωμοσύνη Για το χέρι εκείνο, οπού σ΄ανάθρεψε Για το χέρι εκείνο, οπού σε βοήθησε Για το χέρι εκείνο, οπού σε κράτησε Για τον άνθρωπο οπού ήξερε να χαμογελάει ως την ύστερη στιγμή της ζήσης του για να μη αισθανθείς τον πόνο του... (Νότα Κυμοθόη, 2/11/06, Κύπρος) |