Νότα Κυμοθόη "Της θάλασσας" Ποίηση
Στην ακροθαλασσιά κι ακούς λυγμούς πολλούς
ή μήπως είναι του βυθού της οι ψυχές,
οπού στον ήλιο βγήκαν να λιαστούν λίγο κι αυτές;
Της θάλασσας οι παφλασμοί σαν στεναγμοί,
επάνω στα χαλίκια, αφήνουν δροσοφιλήματα
ενώ εσύ την ομορφιά τους αγναντεύεις.
Και τι είναι όλ' αυτά οπού σου λέει η θάλασσα ψιθυριστά;
Τις νεραϊδένιες φορεσιές ακούμπησαν γοργόφτερες γοργόνες
και με τα νάζια τα πολλά στο κύμα βούτηξαν και πάνε...
Καλημέρα είπαν στη στεριά και χάιδεψαν γλυκά την όψη
όλης εκείνης της ακτής οπού γερμένη αγάλια η ράχη σου
την ομορφιά απόλαυσε όλης της γης